مسلما این شبکه های اجتماعی به هرکدام از ما این امکانات را داده و میدهد که در رابطه با مسائل سیاسی و اجتماعی ایران و جهان با انگیزه های متفاوت، هرچه دلِ تنگمان میخواهد را بگوییم و بنویسیم و تفیسر بکنیم، با زبانِ بیان های متفاوت، خواه زبانِ بیانی شخصی و یا خود ارضایانه، خواه خود فریبانه، خواه دلبرانه، خواه مذهبانه، خواه لامذهبانه، خواه ناخودآگاه، خواه خودآگاهانه، خواه ساده و عامیانه، خواه پیچیده و سرسختانه، خواه غیرتخصصی، خواه متخصصانه، خواه روشنفکرانه، خواه خردمندانه، خواه نابخردانه، خواه روشنفکرنمایانه، خواه نیمه حرفه ایی و خواه به زبان بیانی واقعا حرفه ای و آگاهانه، و... تعدادی از هموطنانمان هم از این طریق، با انگیزه هایی متفاوت، گویا به جد، بر روی مطرح کردنِ شخصیت خود به جامعه، سرمایه گذاری کرده اند و به هر وسیله و هر قیمتی میخواهند خود را به عنوان شخصیت های رسانه ایی مطرح بکنند! البته اگر به هر قیمتی نباشد، چرا که نه ؟ و بسیار هم خوب. میتوانیم تمامیِ این گزینه ها را هم به عنوان واقعیت ها موجود، صرفه نظر از قضاوت های ارزشی، در نظر بگیریم ، اما... سوال اساسی اینجاست که آیا بجای پرداختن به این انبوهِ تفسیر های بی پایان، که من با کمال احترام، اگثر آنها را « ذکرِ مصیبت » و به نوعی « ضد فرهنگِ روضه خوانی » می نامم، بهتر نیست که کمی هم به « چه باید کرد و چگونه باید کرد ها» بپردازیم ؟ شخصا بر این باورم که ما ملت بسیار با هوش و مبتکری نیز هستیم و اگر در یک سطح بسیار گسترده بتوانیم این گفتمانِ بی ثمرِ « ذکر مصیبت و روضه خوانی» را تبدیل به یک گفتمانِ ملّیِ « چه باید کرد و چگونه باید کردها» بگردانیم، شاید بتوانیم از طریق ابزار پایداری چون « بحث آزاد» و گفتگوی متمدنانه کاری درخور یک تحول اساسی در روش و در رفتار خود ایجاد بکنیم ، در غیر این صورت در همین تونلِ تاریک و باطلِ زمانی « ضد فرهنگِ ذکر مصیبت ها » باقی خواهیم ماند. بیش از یک قرن در تونلِ تاریک و باطلِ ذکر مصیبت و روضه خوانی کافی و بسنده نیست؟ در « ذکر مصیبت و روضه خوانی ها » هیچ خدایی را بنده نیستیم اما در «چه باید و چگونه باید کردها» نمی توانیم هیچ بنده ایی را هم،(به جای رهبری خدایی‌کردنِ بر او) راهنمایی بکنیم! امروز صبح بسیار زود این طرح بسیار ساده به ذهنم آمد و آن را طراحی کردم، امیدوارم گویای این وضعیتِ منجمدِ گفتاری و رفتاری ما مدعیان « آزادیخواه و استقلال طلب» برای ایران عزیزمان باشد.
masudesmaillou@gmail.com
و با مهر
مسعود اسماعیلو
۲۳ می ۲۰۱۹
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر