سندرم بیماری استبدادزگی در ایران

 

سندرم  ملّی «استبدادزدگی»

یک اپیدمی ملی و واگیر در میان ایرانیان

علائم اصلی پس از ابتلا به بیماری استبدادزدگی:

1. نداشتن امنیت و هراس دائمی

   • ترس از خشونت و قربانی شدن

   • پنهان ماندن، بی‌اعتمادی و اضطراب

   • گرفتن حالت دفاعی

2. رشد بی‌اعتمادی و خودمحوری

   • حصار کشیدن دور خود

   • تقویت خودبینی و خودباوری افراطی

   • بی‌توجهی به دیگران → خودخواهی → خودشیفتگی

3. فعل‌پذیری و مشروعیت دادن به خشونت

   • ناتوانی در برابر زور

   • تحقیر و سرخوردگی

   • انتقام‌جویی و پذیرش خشونت به‌عنوان تنها ابزار

4. فرقه‌گرایی و بسته شدن راه تحول

   • خودبزرگ‌بینی

   • حصار کشیدن و بستن درها

   • نپذیرفتن نقد و نیروی جوان

5. تقسیم جامعه به خودی و ناخودی

6. از دست رفتن امید به آینده

   • مشروعیت دادن به «واقعیت»

   • دوری از «حقیقت»

   • پذیرش جبر و تقدیر

7. بی‌تفاوتی و گریز از مسئولیت

   • دور شدن از دیگران

   • دست کشیدن از آرمان‌های انسانی

8. افسردگی و اختلالات روانی

   • ناامیدی، یأس و سرخوردگی

   • بروز اختلالات روانی گسترده

طبق آمار رسمی وزارت بهداشت:
بیش از ۳۰٪ جامعه‌ی ایران دچار اختلالات روانی هستند.